Hoewel Jan van Dok drager was van de bronzen en zilveren reddingsmedaille van de reddingmaatschappij, heeft hij in Nieuwediep vooral bekendheid gekregen als voorzitter van de Vereniging Moed, Volharding en Zelfopoffering. Deze vereniging van oud-redders kreeg vooral publiciteit bij de begrafenissen van haar leden doordat dit steevast met korpseer geschiedde. Dit betekende dat de kist van de overleden bedekt was met de vlag van de vereniging en bij de teraardebestelling voorafgegaan werd door een vaandeldrager met vaandel. De kist werd gevolgd door een deputatie van het bestuur van de vereniging. Niet onbelangrijk was de toespraak van de voorzitter, in de jaren 1923-1954 Jan van Dok, “De Heer van Dok”, aldus de krant bij zijn overlijden, “genoot in Den Helder een populariteit en wist tijdens de vele jaren van zijn voorzitterschap de belangen van de oud-reddersvereniging altijd op rustige en waardige wijze te dienen. Waar hij kwam om raad of hulp voor de M.V.Z., als vereniging of voor leden individueel vond hij een open deur en belangstellend oor. Zo vormde hij ook een gerespecteerde trait- d’union (bemiddelaar) tussen het Gemeentebestuur en de garde der oud-redders die in hem een onvermoeibare pleitbezorger hadden.” (Helderse Courant 14 april 1961). 

Jan van Dok

Het doel van de vereniging is: ’Financieel of moreel hulp te verlenen aan hen of de nagelaten betrekkingen van hen, die bij hunne pogingen om hun evenmens te redden, hulpbehoevend worden of omkomen.’ 

De geldelijke steun kwam in de praktijk echter vooral bij het “Dorus Rijkers Fonds’ vandaan. Veelzeggend is de zinsnede uit het gedenkboekje over de M.V.Z. van J.v.d.Berg (1995) over de opvolger van Jan van Dok: “Pieter Pieters zou de voorzitter worden, die zich inzette voor kerstbroden, plezierreisjes en feestavonden.” Hieruit komt duidelijk naar voren dat de M.V.Z. in de eerste plaats een gezelligheidsvereniging was. Belangrijk voor de onderlinge solariteit van de oud-redders en hun familie. Ook Pieters was langdurig voorzitter (27 jaar) en trad als zodanig eveneens op als spreker bij tal van begrafenissen van oud-redders op de Algemene Begraafplaats te Huisduinen.